نژادپرستی و ناسیونالیزم افراطی در قرن گذشته سبب شعله ور شدن دو جنگ ویرانگر و کشته شدن انسان های بی شماری شد. یکی از کشور هایی که با ایده نژادپرستانه جنگ اول جهانی را به راه انداخت امپراطوری عثمانی بود که پس از جنگ تجزیه گشت و کشور ترکیه کنونی میراث خوار اصلی امپراطوری عثمانی شد و توسط آتاتورک براساس ناسیونالیزم ترکی به روی ویرانه های نظام سلطانی گذشته بنا شد.
زمان شکل گیری نظام کنونی ترکیه در اوج آشفتگی دنیا بعد از جنگ جهانی اول بود.
بعد از نفوذ گسترده "ترکان جوان" و ناسیونالیست های افراطی به لایه های روشن فکری حکومت اسلامی عثمانی و بسط ایده برتر انگاری قومی و نژادی به سران سیاسی و نظامی حکومت زمینه بروز و به وجود آوردن فاشیسم ترکی فراهم شد. این ایده پیش رفت و سبب کشاندن حکومت عثمانی به جنگی تجاوزگرانه و ویرانگر شد که در نهایت به شکست و از از هم پاشیدن آن حکومت انجامید. عثمانی در این جنگ به همراه متحدانش انسان های بسیاری را به کام مرگ کشید و با این تصور که دنیا را فتح خواهند کرد دست به کشتار هایی زدند که به بعضی فجایع بزرگ انسانی تبدیل شد و در تاریخ ماندگار ماند. از جمله آن نسل کشی ارامنه (هولوکاست ارامنه) و نیز نسل کشی و کشتار و سوزاندن بی رحمانه یونانی ها بود. این کشتارها هم راستا با ناسیونالیسم ترکی انجام میپذیرفت و با این بهانه که ارامنه راه نفوذ روسیه تزاری که در آن زمان دشمن عثمانی بود را باز میکنند. هم چنین جنایات دیگر تاریخی از جمله جنایت ازمیر که با ددخویی تمام صورت گرفت را میتوان از میوه های تلخ ناسیونالیزم ترکی دانست.
بعد از تجزیه عثمانی، فاشیزم ترکی دوباره در قامت ناسیونالیزم ترکی اینبار در قانون اساسی کشوری جدید به نام ترکیه خود را نشان داد. در این ساختار کردها که حدود نیمی از جمعیت ترکیه را تشکیل میدادند دیده نشدند. این خلا با نام "ترک کوهی" پر شد و به کردهای ترکیه اینچنین هویت داده شد! دولت ترکیه با فشار بر روی مناطق کردنشین که به صورت عمده در شرق و جنوب شرق این کشور قرار دارند و نیز حاکم کردن ترک تباران در این قسمت ها و استفاده از نیروی نظامی ترک تبار برای کنترل این مناطق و سرکوب خواسته های اجتماعی آنان ، سعی کرد که آن ها را کوچک و بی مقدار نشان دهد. این فشار باعث به وجود آمدن احزاب رادیکال و تندرویی مانند حزب کارگران کردستان شد. حزب کارگران کردستان که هم اکنون بسیاری از کردهای ساکن در شهرها و روستاهای مناطق کردنشین خود را عضو آن میدانند، سال ها است که با دولت مرکزی ترکیه در جنگ است و این جنگ بارها به داخل کشورهای همسایه کشیده شده است. دولت ترکیه در این سرکوب از هیچ فشاری فروگذار نکرده است، از استفاده از پلیس ترک تبار و خشن در شهرهای شرقی تا بمباران با بمب های آتش زای ناپالم و نیز به تازگی بمباران روستاهای کردنشین و کشتار زنان و کودکان و غیرنظامیان. در مافیای رسانه های ترکیه نیز که دست فاشیست ها میباشد اجازه نفس کشیدن به رسانه های کرد هر چند کوچک را نمیدهند (البته یک سری رسانه نمایشی با هدایت حکومت وجود دارد). نکته جالب این است که عکس آتاتورک در شرق ترکیه به تعداد زیاد در فروشگاه ها و هتل ها و ادارات دولتی دیده میشود که این نسبت به غرب ترکیه به طرز معنی داری کمتر است. آنچه من در گفتگو با بسیاری از شرق نشینان دریافتم این بود که استفاده از عکس آتاتورک در راستای کاسبی راحت تر و بی دغدغه و رهایی از سماجت پلیس و اطلاعات ارتش ترکیه است.(ارتش محافظ قانون اساسی و ترک برتر انگاری است).
آنچه نفوذ فاشیسم را در لایه های سیاسی ترکیه هویدا میسازد عدم پذیرش جنایات دولت عثمانی از جانب حاکمان ترکیه است. شرم آور آنکه تئوریسین های دولتی حتی به توجیه نسل کشی و سوزاندن و کشتار زنان و کودکان بی گناه که صرفا به خاطر ترک نبودن انجام پذیرفته،
دست
میزنند. حتی امروزه نیز نمایندگان محدود کرد با وتو که توسط نمایندگان ترک صورت میگیرد از مجلس و سیستم سیاسی این کشور خارج میشوند. چندی پیش هم که این وتو کردن ها از طرف نمایندگان ترک صورت گرفت باعث تحصن کردها در میدان تقسیم شهر استانبول شد که نگارنده شخصاً در آن حاضر شد. این تظاهرات نیز مانند بارهای قبل با دخالت خشونت بار پلیس مواجه شد و رسانه های ترکیه از جمله کانال تی آر تی آن را به گونه ای نشان دادند که گویی کردها قصد خراب کردن شهر را داشته اند و بدین گونه حمله پلیس به تحصن کنندگان را توجیه نمودند.
دولت ترکیه هم اکنون دوباره قصد دارد به شیوه ای موزیانه، فاشیسم را با آرمان "ترکیه بزرگ" به عرصه آورد و در این راستا با ایجاد گروه های پانترکی در کشور های دیگر به نیات شوم خود و برپایی و کشاندن جنگ به خارج از خاک خود دست یابد. در این راستا جالب است که باز هم کرد ها را دور میزند!
در ایران نیز با پشتیبانی دولت فاشیست ترکیه، چهره هایی که تهی از هر گونه منطق و دانش هستند به نوعی دست به عوام فریبی میزنند و سعی میکنند ایران را کشوری چند ملیتی نشان دهند و جالب است که در همین جا نیز کردهای تجزیه طلب را دور میزنند و به پان عرب ها میرسند و برای حقوق "ملیت" های ایرانی ائتلاف میکنند، و در این میان کردها میشوند "قومیت"!
البته این ایده ملیّت سازی به راحتی با نگاه کردن به تاریخ ایران رنگ میبازد که در جای خود میتوان به راحتی آن را منسوخ نمود.
در مورد پان عرب ها هم آشکار است که دولت وهابی رادیکال و فاشیست دینی عربستان سعودی در پشت قضیه حضور دارد که البته از هیچ گونه دشمنی با مردم ایران دریغ ندارد و انفجارهای اهواز از جمله هدایای سعودی ها به ایرانی ها است. متاسفانه حضور جمهوری اسلامی در حکومت ایران باعث مجال یافتن این گونه فرقه های بی هویت و دست اندازی ها شده است.
به امید آزادی
پاینده ایران
حمیدرضا آقایی
16 بهمن 1390
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر