بولپوپ های اشتایر عربستانی مانند ره آورد حاجیان در سوریه خیرات میشوند. تا اینجا آل سعود از ملایان دو برگ بیشتر دارد. بیابان های اردن و کمپ های پناهندگی مرزی ترکیه لجستیک دست بالایی برای رزمندگان اپوزوسیون ایدئولوگ سوری فراهم میاورند.
عربستان مزدورانش را از چچن نیز فراخوانده و یک سالی است که من در جریان جنگیدن آنها در سوریه هستم. سلفی هایی اند بسیار عقب مانده با چشمان آبی که حتی لنینیست ها و استالین هم نتوانستند از پس آنان بربیایند.
اسراییل در جدا کردن و دورگیری (محاصره) کردهای سوریه از هیچ چیز دریغ ندارد تا به هنگامش بر مزار آنان بگرید و پیراهن عثمان کردهای سوریه را برای محکوم کردن عرب ها و ترکیه ای ها بالا بگیرد و همچنان بلندی های راهبردی گولان را برای آب و امنیت نگاه دارد. تپه هایی بر فراز شمال خاوری اسراییل که حتی پرتابه های جنگی سبک بر روی آن هم میتواند برای اسراییل خطرناک باشد.
ترکیه هم سویش را پس از ناکامی در هدایت جریان، به بهره برداری از طرف های درگیر دگرگون کرد. حکومت ترکیه کاسه هایش را آماده کرده تا بر سر کردهای سوریه بشکند، همان هایی که زمانی اهرم فشار سوریه به ترکیه بودند و دست به جنگ چریکی در ترکیه میزدند.
جمهوری اسلامی تمام سوریه را تا آخرین دم خراب خواهد کرد. این خرابی ها هرج و مرج بیشتری در آینده میتوانند به وجود بیاورند و همچنان ناآرامی را میتواند میان عربستان و اسراییل نگاه دارد. کارآزمودگی این روش در افغانستان و عراق پیروز بود.
در سوریه هر چه میگزرد برای مردم ایران و سوریه بد است. برای مردم بازی باخت-باخت است. چه بشار بماند و چه برود، مردم سوریه آینده خوبی نخواهند داشت. پس از بشار بوی دموکراسی نمی آید. جنگ جویان امروز به سراغ آنان که جنگ را آغاز نمودند خواهند رفت.
در ایران هم مردم به زیر سربار مالی که به وجود آمده خواهند رفت و رییس جمهور بهبودی خواه (اصلاح طلب) آینده شاید قربانی این فشار ها شود. علیرغم فراخوان های اینترنتی برای کنش در ایران پس از سرنگونی بشار اسد، از آن روی که سرخوردگی اجتماعی ناشی فروپاشی جنبش سبز همچنان ادامه دارد، و جامعه نیز امیدوار به دوران پس از احمدی نژاد چشم دوخته است، رویداد ویژه ای به وجود نخواهد آمد.
اروپا و ترکیه با موج بلندی از آوارگان سوری روبه رو شده اند. یونان، ایتالیا، فرانسه، بلژیک، سوئد، دانمارک و دیگر کشورها با بحران پناهجویان آواره روبرو شده اند و باز کردن گره سوریه را شاید بیشتر از بقیه بخواهند. هر چند با باز گزاشتن دست عربستان برای عملیات در سوریه ، بازار های جنگ افزارهای اروپایی هم هر چه باز تر به عربستان پیشنهاد شده است. آل سعود هم که روزگاری با دادن امتیازهای فراوان میتوانست جنگ افزار بخرد، از این زمان برای چانه زنی بر سر مقدار بیشتر و قیمت کمتر استفاده میکند.
عربستان مزدورانش را از چچن نیز فراخوانده و یک سالی است که من در جریان جنگیدن آنها در سوریه هستم. سلفی هایی اند بسیار عقب مانده با چشمان آبی که حتی لنینیست ها و استالین هم نتوانستند از پس آنان بربیایند.
اسراییل در جدا کردن و دورگیری (محاصره) کردهای سوریه از هیچ چیز دریغ ندارد تا به هنگامش بر مزار آنان بگرید و پیراهن عثمان کردهای سوریه را برای محکوم کردن عرب ها و ترکیه ای ها بالا بگیرد و همچنان بلندی های راهبردی گولان را برای آب و امنیت نگاه دارد. تپه هایی بر فراز شمال خاوری اسراییل که حتی پرتابه های جنگی سبک بر روی آن هم میتواند برای اسراییل خطرناک باشد.
ترکیه هم سویش را پس از ناکامی در هدایت جریان، به بهره برداری از طرف های درگیر دگرگون کرد. حکومت ترکیه کاسه هایش را آماده کرده تا بر سر کردهای سوریه بشکند، همان هایی که زمانی اهرم فشار سوریه به ترکیه بودند و دست به جنگ چریکی در ترکیه میزدند.
جمهوری اسلامی تمام سوریه را تا آخرین دم خراب خواهد کرد. این خرابی ها هرج و مرج بیشتری در آینده میتوانند به وجود بیاورند و همچنان ناآرامی را میتواند میان عربستان و اسراییل نگاه دارد. کارآزمودگی این روش در افغانستان و عراق پیروز بود.
در سوریه هر چه میگزرد برای مردم ایران و سوریه بد است. برای مردم بازی باخت-باخت است. چه بشار بماند و چه برود، مردم سوریه آینده خوبی نخواهند داشت. پس از بشار بوی دموکراسی نمی آید. جنگ جویان امروز به سراغ آنان که جنگ را آغاز نمودند خواهند رفت.
در ایران هم مردم به زیر سربار مالی که به وجود آمده خواهند رفت و رییس جمهور بهبودی خواه (اصلاح طلب) آینده شاید قربانی این فشار ها شود. علیرغم فراخوان های اینترنتی برای کنش در ایران پس از سرنگونی بشار اسد، از آن روی که سرخوردگی اجتماعی ناشی فروپاشی جنبش سبز همچنان ادامه دارد، و جامعه نیز امیدوار به دوران پس از احمدی نژاد چشم دوخته است، رویداد ویژه ای به وجود نخواهد آمد.
اروپا و ترکیه با موج بلندی از آوارگان سوری روبه رو شده اند. یونان، ایتالیا، فرانسه، بلژیک، سوئد، دانمارک و دیگر کشورها با بحران پناهجویان آواره روبرو شده اند و باز کردن گره سوریه را شاید بیشتر از بقیه بخواهند. هر چند با باز گزاشتن دست عربستان برای عملیات در سوریه ، بازار های جنگ افزارهای اروپایی هم هر چه باز تر به عربستان پیشنهاد شده است. آل سعود هم که روزگاری با دادن امتیازهای فراوان میتوانست جنگ افزار بخرد، از این زمان برای چانه زنی بر سر مقدار بیشتر و قیمت کمتر استفاده میکند.
