زمینی سازی

شریعت  به دلیل محصور شدن در دیوارهای هرمنوتیکی که باعث تاویل های گوناگون و گاه ناهمگون از یک گزاره اجتماعی که دین آن را به قلمرو چیرگی خود کشانده است، نمیتواند بن‌مایه‌ای برای قانون نویسی و قانون گذاری یا حتی ساخت الگوواره(پارادایم) اخلاقی(Morality)  و رفتاری(Behavior)  در یک جامعه پلورالیستی باشد.



هرمنوتیک هرچند که میتواند گشایشی در قسمت های بسته و گره خورده در داخل دین باشد، اما از آن روی که دریافت یکسان از یک نوشته را در دید گادامر ناشدنی و از نگر شلایرماخر و دیلتای دشوار مینماید، نمیتواند در نهایت نمودی از بودی که دینکاران ادعای آن را دارد بدهد. درک همتا از یک گزارهـ ی انسانی-اجتماعی که اکنون در جریان است میتواند به کشف قوانین آن در محدوده تاریخی آن گزاره بیانجامد. در این میان دینکار با ارائه فرمان‌هایی که به گمان او از درون مقدسات آسمانی بیرون آمده‌اند، تلاش میکند که با برتر نشان دادن بن‌مایه مقدس نسبت به رهیافت های اندیشه و خرد انسانی _چه به شیوه ایجابی و چه سلبی_ خود را سزاوار برای وضع قوانین نشان دهد.



 چنانچه شریعت در شالوده و مبانی یک سامانه سیاسی رخنه نماید، به گونه ای که قانون از مرجع مقدس استخراج شود و یا طبق قرائت متولی دینی وضع شود، مخالفین سیاست های سامانه به وسیله متولی دین واپس زده میشوند و نیز قرائت های جدیدی آشکار خواهند گشت که خواهان تغییر قوانین و رویکردها به سوی قرائت مورد نظر آنها باشد. درخواست واگرداندن از قرائت حاکم به قرائت جدید از سوی حاکم رد میشود. اگرچه طیف جدید بتواند به قدرت دست یابد، بازهم همان راه پیشین بسامد میکند.

 سرانجام چرخش در دور باطل تاویل درست، سبب خروج آگه شدگان از چرخه و واگرداندن مرجع مقدس به هست های موجود انسانی-زمینی میشود.
                                                            
ادامه دارد....